Het Nationale Museum (“Ons Vaderland”) in het midden van Wellington is gratis toegankelijk en laat veel van de (Maori) geschiedenis zien. Groots opgezet over vijf verdiepingen met de nadruk op natuur, cultuur en de (korte) geschiedenis van het land. Het was ons al opgevallen dat alle plaatsnamen (met uitzondering van een paar grote steden als Auckland, Christchurch of Wellington) de oorspronkelijke Maori namen dragen. Daar kun je je tong aardig over breken, trouwens (Paekakariki). De Maori zijn overigens goed geïntegreerd (of de Europeanen, tis maar hoe je het ziet). Een van de issues hier is immigratie. Daartoe kon je in het museum een test doen waarmee je vast kunt stellen of je (in 1996) toelaatbaar was. Doe maar mee:
Spreek je Engels? (ja/nee)
Heb je een diploma waarvoor minimaal drie jaar studie is vereist (ja/nee)
Hoeveel jaar werkervaring heb je? (0 - 5, 5 - 14, 14+)
Heb je een werkaanbod - job offer - vanuit NZ? (ja/nee)
Hoe oud ben je? ( - 35, 35 - 45, 45 -)
En hier is het selectiemechanisme:
nee: afgewezen
nee: afgewezen
minder dan 5 afgewezen
nee: afgewezen
ouder dan 45: afgewezen
Kijk, dat is nou eens rigoreuze selectie. Dat wordt dus nooit meer wat voor K en mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten