Ondertussen is er wel een website met meer foto's over NZ.
Als je geïnteresseerd bent:
www.psytech.nl/nz
Deze foto's zijn niet alleen van ons, maar ook van het reisgezelschap in de Fjordlands.
w
zondag 14 februari 2010
dinsdag 26 januari 2010
Slot: Tot ziens
We sluiten deze blog af. We vonden het leuk om te doen en hebben veel positieve reacties mogen ontvangen. Bye!
Kristi & Wouter
Tien tips
Misschien een tikje arrogant, maar hierbij tien tips wanneer je overweegt naar NZ te gaan. De tips zijn gebaseerd op onze zesweekse ervaringen.
- Neem zoveel tijd als je vrij kunt maken. Zes weken is minimaal, maar acht of tien kan ook zo maar. Bedenk: dit is waarschijnlijk “once in a life time” en 20.000 km verwijderd van NL.
- Kies de NZ zomer: december - februari. Hun winter is wellicht ook spectaculair, maar dan zijn er meer problemen met reizen (afgesloten wegen, enz.), en gesloten accomodaties.
- Als je beide eilanden wilt zien, begin op het Z-eiland. Dit is kouder, groter en heeft meer dingen die je zou willen zien. Het is prettig om naar mate de tijd vordert, een warmer klimaat te krijgen. Neem dus wel gevarieerde kleding mee. Het geheim is “laagjes”: hoe meer je uit of aan kunt doen, hoe beter je de temperatuur verschillen aan kunt.
- Overweeg Business Class of First Class te vliegen (speciale aanbiedingen). Wij kregen de tip om met Emirates te vliegen. Het maakt de hele lange reis een stuk aangenamer omdat je ‘echt’ kunt slapen (en vertroeteld wordt natuurlijk). Neem in ieder geval geen zgn. “schaal-koffers” mee, maar slappe tassen. De koffers staan je in een campervan alleen maar in de weg en reistassen met wieltjes heb je tot wel 110 liter. Een klein rugzakje voor dagtochten mag ook niet ontbreken.
- Plan, plan, plan. Dit betekent niet dat je alles vastlegt, maar wel weet wat je wilt doen en neem opnieuw ruim de tijd voor alles. Een overladen programma - met dus veel autorijden - is de dood in de pot. Wij vinden 200 km per dag (= 3 a 5 uur) mooi te doen, maar zeker niet elke dag. Denk niet dat jij meer kilometers per uur/dag kunt of wilt rijden. Een gemiddelde van 50 km/u is echt realistisch.
- Reserveer populaire bestemmingen of activiteiten. Omdat de Kiwi’s ook vakantie hebben, is het op sommige punten druk en kom je er niet in zonder reservering. Bijvoorbeeld de oversteek tussen het N- en het Z-eiland, maar ook populaire DoC campgrounds of commerciële attracties.
- Huur een auto. Ons is de combinatie van een campervan en Bed & Breakfast prima bevallen (een aantal comfortabele vaste overnachtingen, waarbij je toch je vrijheid behoudt). Als je een gewone auto huurt, neem dan je kampeerspullen mee (tent, etc.). Bijna overal mag je vrij kamperen (“freedom camping”), maar zie 6. Zorg dat je de gehuurde auto op een andere plaats mag achterlaten (Wij deden Christchurch - Auckland).
- Als je een campervan huurt: neem de kleinste die bij jouw groepsgrootte past. Hoe groter de camper, hoe moeilijker te besturen, hoe windgevoeliger, hoe duurder in gebruik en de extra ruimte en features zijn niet echt nodig. Minimale dingen zijn: stahoogte, koelkastje, drinkwatertank, binnenverlichting, huishoudaccu, externe 220V aansluiting en een gaskooktoestel. En een minimale kookuitrusting, borden, bestek, etc. Ons campertje heeft een 2400cc benzinemotor: dat is soms te weinig voor de (vele) steile passen. Ook ontbreekt bij ons een toiletpot (voorwaarde voor vrij kamperen is dat je minimaal drie dagen je eigen uitscheidigen meeneemt). Een reservetank benzine hebben wij ook niet: wel handig want soms zijn er nauwelijks benzinestations.
- Neem een goede digitale foto- en videocamera mee. Hoe hoger de resolutie, hoe beter. Zorg voor voldoende geheugen, extra voeding en weet hoe je foto’s en video’s over moet zetten op een laptop. Zorg ook dat je weet hoe je met je eigen laptop wireless of via een LAN op internet kan. Koop ook een NZ SIM-card voor je mobieltje en vertel dit nummer aan een paar intimi. Scheelt je een hoop geld en voorkomt minder gewenste telefoontjes. Wij hebben ook onze eigen mini-boxjes bij ons. Kun je ‘s avonds op een powered campersite via je de laptop naar je eigen muziek luisteren.
- Laat je adviseren door een travel agent. Hij kan allerlei dingen uit handen nemen en kent beter de weg. Wij hebben goede ervaringen met Travelessence uit Utrecht (Andrew). Realiseer je daarbij dat zij commerciële belangen hebben en jou zoveel mogelijk attracties, B&B’s etc. willen verkopen. Nix mis mee, maar zie opnieuw Tip 5.
- Als extra tip: wees voorbereid op een total war met de sand flies. Zowel preventief als curatief. Het zijn echt shit-beesten en de jeuk van één beet (je krijgt er tientallen!) duurt dagen.
(dat bedoel ik dus)
Garden of Eden (2)
Met Wim Houtman (neef van Kristi). Boomgaarden waar alles groeit (appels, peren, citroenen, sinaasappels, mango's, pruimen, enz. enz.). Een grote moestuin waar alle groente zelf gekweekt wordt. "Je hebt niet veel nodig in NZ", zegt Wim. Behalve tijd en ruimte, natuurlijk.
maandag 25 januari 2010
NZ Panorama
Ben bezig met panorama foto's. Samengesteld uit meerdere opnamen. Een nieuwe ervaring.
Hierbij de voorlopige resultaten... Want panorama's hebben we veel gehad in NZ. Hoop dat het op je beeldscherm een zekere ervaring oproept...
zaterdag 23 januari 2010
A study in green (7)
Zijn net vertrokken van de "Houtman Estate". Een schitterend landgoed van 14 acre groot (ong. 4 ha) van Wim & Jackie. Hier wat beelden in en rond deze plek. Er volgen meer verhalen en beelden over ons bezoek daar.
donderdag 21 januari 2010
Over auto's
Het wagenpark in NZ is Japans en een stuk ouder dan bij ons. Nieuwe auto’s zie je niet veel. Toyota is ongetwijfeld marktleider, maar ook Honda en Mitsubishi zie je veel (4WD’s en SUV’s zijn erg populair). Amerikaanse auto’s (met name Ford) zie je ook nog wel. Europese auto’s zijn zeldzaam (twee Renaults, een paar Peugeots en geen Fiats gezien). De populairste Europese auto is zonder twijfel de BMW, liefst uit de 5 of 7 serie. Een goede tweede is Mercedes. Jonge mannen pimpen hun auto’s, meer dan in NL.
Volgens onze Camper verhuurder zijn auto’s hier duur (import) en daardoor blijven ze langer in de running. En daardoor kunnen de Kiwi’s weer in grote auto’s rijden. Uit de lengte of de breedte, dus. Een advertentieblaadje dat ik recent las bevestigt het beeld. Een paar voorbeelden:
Honda Civic (2000): NZ$ 8.000,-
Nissan Primera (2002): NZ$ 12.000,-
Toyota Celica (1996): NZ$ 10.000,-
Toyota RAV4 (1996): NZ$ 9.000,-
BMW 540 (1997): NZ$ 16.000,-
Mercedes C180 (2002): NZ$ 23.000,-
Mercedes SLK200 (2000): NZ$ 25.000,-
Coromandel - Thames
Gisteravond en vannacht heeft het weer hard gestormd. Wij hadden er niet veel last van, de camper schudde wat en Wouter’s bierglas woei om. Onze buren hadden het veel moeilijker. Grote party tenten werden in haast afgebroken. Extra scheerlijnen en haringen bijgezet. We keken er met genoegen naar.
De volgende ochtend was het droog, maar nog bewolkt. Wouter had niet veel zin in de coastal walk van 3 uur, dus we braken op en reden langs schitterende kusten Coromandel uit. Ik had heimwee. Vlak voor Thames (een stadje) bezochten we een vlinderpark in een camping. Wat gelunched in Thames, doorgereden en weer omgedraaid naar die camping. De lucht was zo inktzwart. En nu zitten we al 2 uur lekker in de zon wat te tikken. Hoewel, het betrekt hier nu ook. En het heimwee gevoel neemt toe: nog maar 1 1/2 dag en 6 weken is eigenlijk te kort.
woensdag 20 januari 2010
Ik ga op reis
Stel je bent een Kiwi van het N-eiland, je hebt vakantie en gaat kamperen. Dan neem je mee: minstens 1 bevriende familie, een stuk of vijf verwende en klierende kinderen, een bungalowtent van 10 meter lang, een partytent, een paar tentjes voor de kinderen, twee koelkasten, een gettho-blaster, een gitaar, een mega-BBQ, watertanks, een sterke 4WD, een zo groot mogelijke personenauto (bij voorkeur een dikke Mercedes of BMW), een boot met 135 PK buitenboordmotor, tien hengels, zwemvesten, echte bedden, surfboards, een gasfornuis, een paar golfsets, twee kano’s, fietsen voor de kinderen, veel stoelen en tafels, tapijt, televisie, computer en natuurlijk oma.
Daarna bouw je je eigen “dorpje” verdeeld over meerdere aanpalende plaatsen op de campground. Happy Holiday.
Coromandel Stad (of dorp)
Vandaag is de dag waarop we speciaal aan Jan Ament en Pieter Duimelaar gedacht hebben. Die houden namelijk nogal van modelspoorwegbanen. De man die we nu tegengekomen zijn, slaat echter alles op dit gebied.
Barry Brickell deed er 32 jaar over om zijn 2.6 km lange spoorbaan te bouwen. Hij had in 1973 namelijk 22 ha nogal verticaal regenwoudland gekocht. Als pottenbakker leek het hem slim om een spoorweg aan te leggen, zodat het klei makkelijker vervoerd kon worden. Grote smoes natuurlijk. Hij was gewoon spoorweggek. Dus geen treintafeltje, maar een mega modelspoorweg steil omhoog met tunnels, houten spoorbruggen, handbediende wissels, keerpunten, alles wat je maar kunt bedenken. En natuurlijk moeten er dan meerdere treintjes op rijden, anders is het niet leuk. Wij zaten in zo’n treintje, dat omhoog kronkelde langs veel kunstwerken naar de Eyefull Tower (Eiffeltoren). Ons, toeristen, heeft hij alleen maar toegelaten, omdat hij anders zijn schuld aan de bank niet kon terugbetalen. We hebben hem even ontmoet - een grijzige man -, maar helaas geen foto, want dat wilde hij niet.
dinsdag 19 januari 2010
Nikon Coolpix 6000
Na 1000 foto’s (je hebt er een paar gezien) iets over dit apparaat. Een absolute aanrader voor wie een top-amateur camera wil. Meer mogelijkheden dan een standaard digitaal cameraatje van 5 of 6 Megapixel en niet het gedoe van zo’n grote, zware koelkast om je nek. Leuke features zijn: GPS-coördinaten van je foto’s automatisch vastleggen, continue fotograferen (ongeveer 1 foto per seconde), interval fotograferen (elke x seconden een opname), macro fotografie (tot 2 centimeter) en hulp bij het maken van panorama foto’s. Natuurlijk zijn er ook 20 pre-set instellingen voor bepaalde situaties (portret, tegenlicht, vuurwerk, enz.). Voor de freaks: alles is ook manueel instelbaar (witbalans, ISO-gevoeligheid, sluitertijd & diafragma, enz., enz.). Met een verwisselbaar SD-kaartje van 16Gb heb je ongeveer 2500 foto’s op 13M kwaliteit. De camera is overigens wel “over-engineered” met allerlei onzinnige dingen (zoals aansluiten op een printer, TV, LAN, Nikon site) en de bijbehorende instructies kun je dus overslaan.
Maar ja, voordat je de camera kent moet je de 200 pag. handleiding wel voor je vakantie lezen en oefenen. Met nog een paar dagen te gaan, begin ik de camera te kennen.
hier een familie-lid van mijn huidige "motor"...
Ik begin een beetje Kiwi te worden: hier mijn ontbijt van gisteren..
Hahei
avontuur in Coromandel Peninsula
Over gisteren valt weinig te vertellen. Het regende, dus konden we flink doorrijden. We zijn nu beland op een heel drukke camping, maar we hebben een plekje met fantastisch uitzicht over een baai met schilderachtige rotspartijen. Het is de warmste dag tot nu toe. Vanochtend maar in zee gezwommen ipv gedouched. 4 douches voor honderden dames is echt niet genoeg. Nu zitten we in de schaduw uit te puffen van de inspanningen van vanmiddag. We zijn namelijk met een kayak over zee naar Cathedral Cove gepeddeld. De route ging via rotseilandjes, door een tunneltje dwars door een rots naar deze beroemde Cathedral baai en daarna langs de kust weer terug. Prachtige omgeving om te peddelen. De golven waren soms best hoog. En je moet natuurlijk zorgen dat je niet tegen een rots aangekwakt wordt. Maar het spannends was het uitvaren en binnenkomen op het strand door de branding. Wachten op de goede golf en die was soms helemaal niet goed. Onze kleren hangen nu te drogen, want we waren totaal doorweekt. Maar dit was al weer iets, dat we nog nooit in ons leven gedaan hadden. Helaas geen actiefoto’s, misschien een filmpje van 1 minuut. Wel een paar plaatjes van ons uitzicht.
maandag 18 januari 2010
De Pest (op vier poten)
Het lijkt er op dat de Kiwi’s (en de Maori’s !) niets leren van de geschiedenis, Dat geldt - in my humble opinion - voor de gehele mensheid, overigens. Maar goed, hoe zit het hier. Op de NZ eilanden zijn in de loop van de (korte) geschiedenis nieuwe beesten “geïntroduceerd”. De Engelsen brachten de schapen en de herten (de laatste om aristocratisch te kunnen jagen, for fun, that is). Vervolgens konijnen (ik weet niet precies waarom), maar zowel de herten als de konijnen kenden een explosieve groei omdat er geen natuurlijke vijanden zijn. De boeren kregen nogal last van de konijnen en dus werden er kleine roofdieren zoals de fret en het stinkdier “introduced”. Hoewel de konijnen hierdoor aardig bestreden werden, konden ook deze nieuwe dieren zich exponentieel voortplanten. Dit ging weer ten koste van de inheemse vogels, niet alleen omdat de vogels zelf worden opgegeten, maar ook omdat de vruchten die de vogels normaal eten door de nieuwe inwoners ook worden gegeten. Een ongelijke strijd. Op dit moment is de possum (stinkdier) “the pest on four legs” en het zijn er ongeveer 60 miljoen (vergelijk: 4 miljoen inwoners, 40 miljoen schapen). De autowegen zijn bezaaid met aangereden dode possums, maar dat is dus geen probleem. Op de foto een “vers” slachtoffer. Vandaag - tijdens onze wandeling met Joe - zagen we weer hetzelfde patroon. Omdat een bepaald onkruid de teeltgewassen aantast is een bepaalde rups “geïntroduceerd”. Op dit moment werkt dat prima: de rupsen eten al deze “bad weeds” volledig op en planten zich gigantisch voort. Maar ook de geleerden weten niet precies wat de rupsen gaan doen wanneer dat voedsel op is. “Every ‘solution’ creates a new problem”, zoals onze gids Joe het uitdrukte. History repeats.
Abonneren op:
Posts (Atom)