donderdag 31 december 2009

Oudjaar


Wat lastig toch, dat er zo weinig telefoon- en internetbereik is in NZ. De laatste 120 km bijvoorbeeld was er noch een benzinepomp, noch telefoonbereik. Vandaag zijn we 47 km naar Fox glacier gereden, omdat we vanuit daar in ieder geval de beste wensen voor het nieuwe jaar kunnen verzenden. Bij deze! Met veel mooi vuurwerk. Hier zal het, net als de kerst, wel ongemerkt voorbijgaan. We zijn meteen maar even naar de onderkant van deze gigantische Fox gletscher gewandeld, die uitmondt in het groene regenwoud. De gletscher trekt zich wel steeds verder terug en het regenwoud rukt op. Bordjes langs de route: tot hier kwam de gletscher in 1750, tot hier in 1935, tot hier in 1975. Daarna nog een half uur lopen en dan sta je 80m van dit ijzig geweld. De lucht was bijpassend grauw en er vielen wat regendruppels. De bergtoppen waren in nevelen gehuld. En vanaf deze plek wensen wij iedereen net zo’n prachtige vakantie in 2010 toe als wij nù meemaken.

Bruce Bay

We zijn nu in dit dorp van zes (!) inwoners waaronder onze gastheer/vrouw John & Nancy. Nu zijn het er tien (wij en twee andere gasten). Dit was ooit een dorp van ‘roadworkers’ toen in 1965 (!) de weg langs de westkust werd aangelegd. Een enorm project. Hier blijven we twee dagen. John heeft ons al een guided trip door de omgeving gegeven. Over “Houten John” later meer.


Hier zijn we nu
De westkust bij Ship Creek
Ruige wind & zee
Idem

woensdag 30 december 2009

Makarora - Bruce Bay

Een korte (160 km) reis met heftige alpen, zware winden en ruige zee.
De plaatjes zeggen genoeg.







Een burokraat heeft bedacht: niet op de one-lane bridge parkeren...







dinsdag 29 december 2009

Batterijen

Ik ben vaak bezig met batterijen. Een vreemd werkje tijdens vakantie. Maar dit is wel essentieel! Ons bestaan hangt af van batterijen... Natuurlijk de gewone accu van de camper, maar daar kijk ik niet naar. Wel naar de tweede ‘huishoud’ accu die moet zorgen voor ons koelkastje, water en binnenverlichting. Dan natuurlijk alle digitale meuk die we bij ons hebben: de Macbook en bijbehorende wireless mouse, de fotocamera van K. (slechts één batterij), onze mobiele telefoons (met beide een NZ telefoonnummer, maar erg weinig dekking), mijn mooie Nikon fotocamera (twee batterijen), idem JVC video-camera (shit: een van de batterijen is stuk), en mijn scheerapparaat. Batterijen dus.

Makarora (2)

Geen echte bush hier, meer alpenlandschap (zonder koeien met bellen). De track van 2 1/2 uur liep eerst langs een rivier met veel uitzichten, daarna omhoog. Steeds als we dachten, dat we op het hoogste punt waren, ging het daarna weer verder. Uiteindelijk kwamen we weer bij een andere rivier, waar we een uurtje wachtten op de jetboot. Ook al weer voor het eerst dat we dit meemaken (net als de helicopter). Kasper zou dit super vinden. Je oren en je neus waaien weg met die snelheid. En bij een bepaald teken draaide de boot plotseling 360 graden rond en dan spettert het water nogal. Ik was behoorlijk nat en een hele ervaring rijker. Morgen weer naar de westkust. Daar komt de regen (die hier nu valt) vandaan. Dus morgen is het daar vast wel weer droog.








Makarora (1)

Een plaatsje in de Southern Alps met 40 inwoners. We begonnen vandaag aan een spectaculaire dag. Het was mooi weer, dus de helicoptervlucht ging door. Een piepklein dingetje waar net 1 piloot en 4 passagiers in passen. Deze bracht ons - na wat omzwervingen langs de besneeuwde toppen - naar een landingsplaats langs de rivier met dezelfde naam. Daar startte etappe twee...








maandag 28 december 2009

Howru

De standaardbegroeting - en velen groeten je - is “How are you?” Varianten: “How are you today?”, “How you’re doing?” en soms het wel erg beperkte “Hi”. Wij antwoorden dan iets als “Fine, thank you” of “I’m ok, and you?” Meestal blijft het daarbij. Feit is wel dat de Kiwi’s erg vriendelijk en behulpzaam zijn. “How can I help you?” lijkt er met de paplepel ingegoten.

Reacties?

We doen ons best, maar vinden jullie het nog interessant?
Weinig reacties, vandaar...

Oostkust naar Southern Alps

maandag 28 december

Je rijdt een paar uur en je bevindt je in en heel ander landschap. Van de kliffen, de zee en duinen, de koele wind, die we vanochtend nog voelden, zitten we nu midden in de alpen, veel hoger, veel warmer en lekker in de zon naast een palmboom. Vogels klinken wat anders, maar zijn er in overvloed. Wat zal ik die thuis missen. Helaas zijn de beruchte ‘black flies’ hier ook weer. Ik vind dat het enige nadeel aan NZ. Ze zijn heel klein (de grootte van een kattenvlo), ze steken (of bijten eigenlijk) heel vaak. Ze gaan zo maar op je Deet zitten - het sterkste insectenspul dat er is, en het jeukt nog dagen........ Ik wist niet eens dat ze bestonden.

We staan hier fantastisch, schitterend uitzicht op de alpen. En ook de reis hierheen was imposant. Nu eens zag Wouter, dan weer ik, zoiets moois dat we echt een fotostop moesten maken. Van meren, spiegelingen, sneeuwbergen. Het wordt nu wat dreigend aan de hemel. Benieuwd of de helicoptervlucht morgenochtend doorgaat.









Catlins (2)

Nog enige foto's van de Catlins waar we ondertussen uit vertrokken zijn.





Op weg naar de Southern Alps (zie ook volgende bericht):




Prijzen

Het leven in NZ is relatief goedkoop. Eén liter super (octaan 91) kost minder dan een euro. Drie ons steak nog geen twee euro (zie foto). Overnachten op een camping (1 camper, twee personen, electriciteit, alle facilities) tussen de 10 en 20 euro. Goede wijn kost tussen de 5 en 10 euro. Als we door deze reis failliet gaan, komt het niet door de dagelijkse kosten...




Kristi

Ik denk dat ieder van jullie wil weten hoe het (eigenlijk) met K. gaat. Ik vind prima. Natuurlijk heeft ze pijn, gebruikt ze (zo min mogelijk) pijnstillers en houdt zich kranig. Maar ondanks dat alles doet zij (wij) alles wat we willen. Wandelen, rondkijken, enzovoort. Erg fijn!





zondag 27 december 2009

Golf (2)

Kristi schreef het al: Wouter heeft (helaas) weer gegolft. Wat daar “helaas” aan is, begrijp ik niet. Vandaag gespeeld op Owaka Golf Club. Negen holes met als enige hindernis de schapen. Die lopen overal rond, behalve op de greens (schrikdraad!). Mijn scores waren niet al te best, maar eerlijk is eerlijk ook die meld ik (tussen haakjes de par): (4) - 6, (3) - 4), (4) - 9, (3) - 4, (4) - 8, (4) - 6, (4) - 7, (5) - 7, (4) - 7. In totaal 23 over par. Teveel, maar wel een prachtige ervaring!


Nugget Point




Zoek op Google Maps...

Catlins

Een schitterend gebied. Om te kijken, te wandelen, te golfen. Maar dat laatste kan hier overal. Elk piepklein dorpje (1 kerk, 3 huizen, een bibliotheek) heeft namelijk ook een golfbaan. Voor Wouter is dit Luilekkerland. Gisteren viel het met bakken uit de hemel. We zijn toen nog wel naar Nugget Point geweest, waar we veel seals gezien hebben. Wouter was verder heel verstandig binnen gebleven, ik heb een strandwandeling gemaakt en was doorweekt. Maar vanochtend klaarde het weer op. Er zijn hier ook veel bushtracks. Daarvan hebben we er twee gelopen. En natuurlijk heeft Wouter (helaas) weer gegolft. Straks gaan we het strand op. Er schijnt hier een zeeleeuw te verblijven. En die wil ik zien.







zaterdag 26 december 2009

New Haven

We zijn vandaag inderdaad een paar kilometer verhuisd. Wat een verschil met de vorige camping! Welgeteld negen plaatsen en een fantastisch uitzicht. En ook nog een riante huiskamer + keuken + facilities. In de hele omgeving is geen internet, maar hier juist wel. Dit is allemaal erg handig & prettig, want het is nu klote-weer. In plaats van in ons campertje, zit ik nu aan een lekkere tafel te tikken. New Haven, dat klopt wel ja... (Zoek het maar op in Google Maps - het is in de Catlins, ZZO op het zuidereiland).

(ons uitzicht vanaf de campground)
(we denken dat het hierom 'nugget point' heet)
(hieronder zagen we de sealions)




SUV's & Obesitas

De Kiwi’s lijken ons nogal milieubewust. Ze zijn trots op hun mooie land en willen dat graag zo houden. Zo mag je niet vrij kamperen als je geen eigen toilet en een driedaagse grey-water tank aan boord hebt. Poepen en piesen in de vrije natuur is verboden: zowel voor honden als voor mensen. Overal afval-scheiding. Aan de andere kant zien we - net als in de US - veel SUV’s en andere benzineslurpers en is de uitstoot van CO2 per capita (volgens onze Fjordland skipper Lance) vier keer zo hoog als dat van de gemiddelde Amerikaan. Wij geloven dat nauwelijks. Wel zien we - net als in de US - veel obese mensen. Dat wijst ook niet op een ‘bewuste’ levensstijl. En er wordt veel gedronken (maar misschien heeft dat met de holiday season te maken). Maar obesitas lijkt hier - ongeacht het seizoen - toch een probleem. Fotoos over obesitas zal ik - ligt uiteraard een beetje gevoelig - later proberen te publiceren.