donderdag 31 december 2009
Oudjaar
Bruce Bay
We zijn nu in dit dorp van zes (!) inwoners waaronder onze gastheer/vrouw John & Nancy. Nu zijn het er tien (wij en twee andere gasten). Dit was ooit een dorp van ‘roadworkers’ toen in 1965 (!) de weg langs de westkust werd aangelegd. Een enorm project. Hier blijven we twee dagen. John heeft ons al een guided trip door de omgeving gegeven. Over “Houten John” later meer.
woensdag 30 december 2009
Makarora - Bruce Bay
dinsdag 29 december 2009
Batterijen
Ik ben vaak bezig met batterijen. Een vreemd werkje tijdens vakantie. Maar dit is wel essentieel! Ons bestaan hangt af van batterijen... Natuurlijk de gewone accu van de camper, maar daar kijk ik niet naar. Wel naar de tweede ‘huishoud’ accu die moet zorgen voor ons koelkastje, water en binnenverlichting. Dan natuurlijk alle digitale meuk die we bij ons hebben: de Macbook en bijbehorende wireless mouse, de fotocamera van K. (slechts één batterij), onze mobiele telefoons (met beide een NZ telefoonnummer, maar erg weinig dekking), mijn mooie Nikon fotocamera (twee batterijen), idem JVC video-camera (shit: een van de batterijen is stuk), en mijn scheerapparaat. Batterijen dus.
Makarora (2)
Makarora (1)
maandag 28 december 2009
Howru
De standaardbegroeting - en velen groeten je - is “How are you?” Varianten: “How are you today?”, “How you’re doing?” en soms het wel erg beperkte “Hi”. Wij antwoorden dan iets als “Fine, thank you” of “I’m ok, and you?” Meestal blijft het daarbij. Feit is wel dat de Kiwi’s erg vriendelijk en behulpzaam zijn. “How can I help you?” lijkt er met de paplepel ingegoten.
Oostkust naar Southern Alps
maandag 28 december
Je rijdt een paar uur en je bevindt je in en heel ander landschap. Van de kliffen, de zee en duinen, de koele wind, die we vanochtend nog voelden, zitten we nu midden in de alpen, veel hoger, veel warmer en lekker in de zon naast een palmboom. Vogels klinken wat anders, maar zijn er in overvloed. Wat zal ik die thuis missen. Helaas zijn de beruchte ‘black flies’ hier ook weer. Ik vind dat het enige nadeel aan NZ. Ze zijn heel klein (de grootte van een kattenvlo), ze steken (of bijten eigenlijk) heel vaak. Ze gaan zo maar op je Deet zitten - het sterkste insectenspul dat er is, en het jeukt nog dagen........ Ik wist niet eens dat ze bestonden.
We staan hier fantastisch, schitterend uitzicht op de alpen. En ook de reis hierheen was imposant. Nu eens zag Wouter, dan weer ik, zoiets moois dat we echt een fotostop moesten maken. Van meren, spiegelingen, sneeuwbergen. Het wordt nu wat dreigend aan de hemel. Benieuwd of de helicoptervlucht morgenochtend doorgaat.