Vandaag op stap met Joe (zie foto). Een Maori, die zich Maori voelt maar met Ierse ‘roots’ en een Kiwi academische opleiding en loopbaan achter de rug. In die zin verenigt hij de dominante culturen van dit land en op een goede manier. Een relatief korte wandeling door het regenwoud waar hij ons van alles over vertelde. Maar ondertussen stelde ik 1000 vragen en uit zijn uitvoerige antwoorden werd duidelijker hoe een Maori tegen de wereld aankijkt. Nogal anders dan wij, dat is duidelijk. Opvallend is bijvoorbeeld zijn verbondenheid met zijn ‘tribe’ (stam) die uit 32.000 mensen bestaat, zijn verbondenheid met zijn ancestors van meer dan 1000 jaar geleden en zijn relatie met de natuur. Zo moest hij aan het begin van de wandeling een klein gebed in Maori reciteren, gericht aan Sky Father en Earth Mother om fysieke en spirituele bescherming te vragen voor onze “heilige voeten”. Want daar was hij verantwoordelijk voor. Maar ook over politiek, economie, business, de situatie van de Maori en tal van andere onderwerpen bleek zijn andere, intrigerende ‘mind set’. Als voorbeeld: uit een van hun “Pa’s” (een Maori gemeenschapshuis waar locale management beslissingen, festiviteiten en belangrijke andere gebeurtenissen plaatsvinden), was een speer van een oud-oom gestolen. Joe werkte in die tijd als senior manager bij de oprichting van het Te Papa museum in Wellington (zie eerder bericht) en daar werd deze speer inderdaad teruggevonden als deel van de officiële collectie. Aan Joe dus (!) de taak om deze speer terug te brengen naar zijn Pa. De taak is nog niet volbracht. Een andere taak die Joe zich gesteld heeft is om het regenwoud “terug te geven” aan Mother Earth. Het Maori gevoel over “de aarde” lijkt veel op het Christelijke concept van ‘rentmeesterschap’: we hebben de aarde tijdelijk in bruikleen, maar zijn verplicht het in de oospronkelijke staat (of beter) over te dragen aan onze kinderen. Daar gaat zijn bomen-plant project over. Hoewel hij zelf als teenager honderden ‘pine-woods’ had geplant op het terrein van zijn ouders - dit vanwege de commercial value - vindt hij nu dat deze “fremdkörper” verwijderd moeten worden en vervangen door authentieke bomen. Met name door “podocasts” (?): bomen die in 500 tot 700 jaar uitgroeien tot een lengte van 30 meter en een diameter van twee meter. Welnu, Kristi en ik hebben 16 van dit soort bomen geplant. We hebben de GPS coördinaten van onze bomen, dus elke 100 jaar kunnen we via Google Maps kijken hoe het met ze gaat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten