Hier in NZ zie ik talloze 60-plussers werken in lage functies (vakkenvuller, cassière, patatbakker, receptionist, chauffeur). Dat zie je in NL niet. Ik vraag me af hoe dat komt. Sorry, beroepsdeformatie.
Alles is hier anders, zelfs een storm. Nog nooit eerder heb ik zo’n storm meegemaakt in het binnenland, terwijl de zon gewoon scheen. Minstens windkracht 9. De auto schudde heen en weer, boomtakken afgebroken, verkeerspaaltjes waren omver gewaaid, en dat onder een blauwe lucht. Ze hebben in dit gebied ook vooral schuifdeuren, geen openslaande.
Wat een verschil met europees kamperen. Vanochtend zaten we te ontbijten in de eetzaal met een grandioos uitzicht over de sneeuwbergen en het turquaas-blauwe meer (ze noemen de kleur hier rockflour). De enorme keuken is voorzien van alle kookbenodigdheden, zoals toaster, magnetron, kookpitten, noem maar op. Luxe douches, ruime plekken. En dat voor de helft van wat je in Europa moet betalen voor een camping. Vanavond weer een prachtig uitzicht over de bush tijdens het eten. Morgen gaan we met een boot de fjorden op: de Doubtful Sound, een enorm groot natuurgebied, waar we ruim 100 km van gaan bevaren. Dus niet meer bereikbaar tot dinsdag. Met de bereikbaarheid heb ik overigens wel moeite. Een mobieltje hoef je eigenlijk niet me te nemen (geen bereik). De telefooncel is nog de beste oplossing, hoe ouderwets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten